Het Jazz festival had op de eerste avond als hoofdact niemand minder dan Riley B King uitgenodigd. Wat kan je van deze man nog zeggen? Op GentJazz werd hij met een heel warm en langdurig aplaus verwelkomd. De eerste twee songs van de set worden zonder BB gespeeld, en dan komt de master himself het podium op. Zijn stoel staat klaar.

Rechtstaan is er niet meer bij, volgens zijn eigen zeggen kunnen zijn knieën niet meer mee. Men mag ook niet vergeten dat hij in september 84 jaar wordt. En dan begint een waar feest voor je oren. Als songs als “Everyday I have the Blues” of  “ Travelin man” of “Sweet little Angel” of “One Kind Favor” de revue passeren, dan kan je alleen maar genieten. BB speelt gitaar zoals jij en ik een tas koffie drinken. Alles gaat als vanzelf. Het leuke aan deze man is, dat hij nooit gaat vervelen. Hij vertelt tussen twee nummers door een verhaal, geeft commentaar op zijn muzikanten, maar gaat zo fel op in de muziek dat hij de tijd vergeet.

De show is perfect, de muziek van een ongekende kwaliteit, en het publiek zijn kenners van het genre en van de persoon. “Darling you know I love you”, “Key to the highway”, “It's my own fault baby” en ga zo maar door. Boogie Boy of Paul Ambach mag even mee het podium op als dank voor de uitnodiging.

Op de set list staat uiteraard nog “Thrill is gone”. Hiermee sluit hij af. Het was een perfecte avond met BB die we misschien voor het laatst hier in Europa aan het werk gezien hebben. De King is al lang dood, de King of Pop is niet meer en de Queenof Blues (Koko Taylor) is vorige maand van ons heen gegaan. Laat de King of Blues nog maar even bij ons.